Jednym z kluczowych narzędzi w procesie dokumentowania i ochrony zabytków jest karta ewidencyjna zabytku. Czym dokładnie jest ten dokument, kto musi go sporządzić i jakie informacje powinien zawierać?
Podstawa prawna
Karta ewidencyjna zabytku to dokument, który zawiera szczegółowe informacje na temat danego obiektu zabytkowego. Jest to podstawowe narzędzie służące do ewidencjonowania zabytków, zarówno ruchomych (np. dzieła sztuki, pojazdy, maszyny), jak i nieruchomych (np. budynki, mosty, obiekty przemysłowe).
Karty ewidencyjne zabytków są sporządzane na podstawie Ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz Rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, ewidencji na poziomie krajowym, wojewódzkim i gminnym, a także krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem.
Co zawiera karta ewidencyjna?
Karta ewidencyjna zabytku składa się z 20 rubryk, które zawierają szczegółowe dane identyfikacyjne i opisowe. Wśród najważniejszych informacji znajdują się:
- Dane podstawowe: nazwa zabytku, jego lokalizacja, rodzaj (ruchomy lub nieruchomy).
- Historia obiektu: data powstania, autor/projektant, pierwotna funkcja.
- Opis zabytku: charakterystyka techniczna, materiał, styl, stan zachowania.
- Dokumentacja fotograficzna: zdjęcia obiektu w formie odbitek (nie mogą być wydrukowane na drukarce atramentowej).
- Dane właściciela lub użytkownika: informacje o osobie lub instytucji odpowiedzialnej za zabytek.
Karta może być również uzupełniona o załączniki, takie jak dodatkowe zdjęcia, plany, mapy czy opisy techniczne.
Kto musi sporządzić kartę ewidencyjną?
Obowiązek sporządzenia karty ewidencyjnej zabytku spoczywa na właścicielu lub zarządcy obiektu. Zadanie to zlecane jest często specjalistom, np. PHU ZABYTEX.
Dlaczego karty ewidencyjne są tak ważne?
Karta ewidencyjna pełni kilka kluczowych funkcji:
- Dokumentacja: Stanowi oficjalne źródło informacji o zabytku, co jest niezbędne do jego ochrony i konserwacji.
- Rejestracja: Umożliwia wpisanie obiektu do rejestru zabytków, co zwiększa jego ochronę prawną.
- Planowanie prac konserwatorskich: Dostarcza szczegółowych danych, które są niezbędne do opracowania programów prac konserwatorskich.
Karta ewidencyjna zabytku to nie tylko formalny wymóg prawny, ale także narzędzie, które pomaga w ochronie i zachowaniu dziedzictwa kulturowego. Jeśli jesteś właścicielem zabytku, pamiętaj, że jej sporządzenie to inwestycja w przyszłość obiektu.